Whitelisting is een term die in de computerbeveiliging wordt gebruikt om te verwijzen naar een toegangscontrolesysteem dat alleen toegang verleent aan systemen, gebruikers of programma’s die vooraf zijn geïdentificeerd en goedgekeurd. Het concept wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat alleen vertrouwde bronnen toegang krijgen tot een systeem of netwerk.
Hoe werkt een whitelist?
Een whitelist werkt door een lijst van goedgekeurde en vertrouwde bronnen bij te houden, zoals computers, gebruikers en programma’s, en vervolgens alleen die bronnen toegang te geven tot het systeem of netwerk. Dit betekent dat elke bron die niet op de whitelist staat de toegang wordt geweigerd.
Whitelisting wordt het meest gebruikt door organisaties die een hoog beveiligingsniveau nodig hebben. Het wordt ook vaak gebruikt in bedrijfsnetwerken, overheidsinstellingen en militaire netwerken.
Het belangrijkste voordeel van whitelisting is dat het een extra beveiligingslaag biedt. Door alleen toegang te verlenen aan vertrouwde bronnen, vermindert het de kans op ongeautoriseerde toegang door kwaadwillenden.
Het belangrijkste nadeel van whitelisting is dat het moeilijk te onderhouden kan zijn. Het vereist constante controle en bijwerking van de lijst van goedgekeurde bronnen om ervoor te zorgen dat alleen vertrouwde bronnen toegang hebben.
Het is belangrijk ervoor te zorgen dat alle bronnen die aan de whitelist worden toegevoegd, zorgvuldig worden gecontroleerd en geverifieerd. Het is ook belangrijk dat de lijst regelmatig wordt bijgewerkt om ervoor te zorgen dat alleen vertrouwde bronnen toegang hebben.
Een veelvoorkomend voorbeeld van whitelisting is het gebruik van IP whitelisting, dat wordt gebruikt om alleen toegang te verlenen aan vertrouwde IP-adressen. Een ander voorbeeld is het gebruik van whitelisting voor e-mail, waarbij alleen e-mails van vertrouwde bronnen door het systeem worden doorgelaten.
Een alternatief voor whitelisting is het gebruik van een blacklist, het tegenovergestelde van whitelisting. Met een blacklist wordt de toegang tot het systeem of netwerk geblokkeerd voor bronnen die als kwaadaardig zijn aangemerkt.
Een whitelist is een lijst van items die zijn toegestaan, terwijl een blacklist een lijst is van items die niet zijn toegestaan. In de context van e-mail is een witte lijst een lijst van goedgekeurde afzenders, terwijl een zwarte lijst een lijst van geblokkeerde afzenders is.
Whitelisting van IP-adressen is het proces waarbij bepaalde IP-adressen expliciet toegang krijgen tot een systeem of dienst. Dit wordt gewoonlijk gedaan door een lijst van goedgekeurde IP-adressen bij te houden, die vervolgens wordt gebruikt om het systeem of de dienst zo te configureren dat alleen die adressen toegang hebben.
Wanneer een bedrijf verwijst naar zijn “witte lijst”, verwijst het doorgaans naar een lijst van goedgekeurde verkopers, leveranciers of andere zakenpartners. De witte lijst kan intern door het bedrijf worden gebruikt om aankoopbeslissingen te helpen sturen, of kan worden gedeeld met andere bedrijven of organisaties om hen te helpen goedgekeurde zakenpartners te identificeren. In sommige gevallen kan de witte lijst van een bedrijf openbaar zijn, in andere gevallen kan hij vertrouwelijk blijven.
Een witte lijst betekent dat u op een lijst van goedgekeurde personen of organisaties staat.
Whitelisting is het handmatig goedkeuren van individuele e-mailadressen of domeinen die berichten naar een bepaald e-mailadres mogen sturen. Dit in tegenstelling tot blacklisting, het handmatig blokkeren van individuele e-mailadressen of domeinen die geen berichten naar een bepaald e-mailadres mogen sturen.