Passive-Matrix is een type displaytechnologie die wordt gebruikt bij de vervaardiging van LCD-monitoren (liquid crystal display). Het is een van de oudste en meest elementaire vormen van LCD-technologie, die grotendeels is vervangen door de meer geavanceerde active-matrix technologie. Passieve-matrix LCD’s worden nog steeds gebruikt in sommige apparaten, zoals kassa’s en laptops, omdat ze relatief goedkoop en gemakkelijk te produceren zijn.
Passieve matrix LCD’s werken door elektrische signalen toe te passen op de rijen en kolommen van pixels die het scherm vormen. Aan elke rij pixels wordt een spanning en aan elke kolom een stroom toegekend. Wanneer een spanning en stroom bij één pixel samenkomen, verandert de pixel van toestand: hij wordt transparant of ondoorzichtig. Deze verandering van toestand creëert het beeld op het scherm.
Het belangrijkste voordeel van passieve matrix LCD’s is hun lage kostprijs. Ze vereisen minder componenten dan actieve matrix LCD’s, waardoor ze gemakkelijker en goedkoper te produceren zijn. Bovendien hebben ze een snellere reactietijd dan actieve-matrix LCD’s, waardoor ze beter geschikt zijn voor toepassingen die snelle updates vereisen, zoals videospelletjes.
Het belangrijkste nadeel van passieve matrix LCD’s is hun lage resolutie. Aangezien aan elke rij en kolom van pixels een enkele spanning of stroom wordt toegewezen, is het resulterende beeld niet zo scherp of gedetailleerd als dat van een actieve-matrix LCD. Bovendien is de vernieuwingssnelheid van passieve-matrix-LCD’s trager dan die van actieve-matrix-LCD’s, waardoor zij minder geschikt zijn voor toepassingen die snelle updates vereisen.
5. Zoals hierboven vermeld, is het belangrijkste verschil tussen passieve-matrix LCD’s en actieve-matrix LCD’s de reactietijd en de resolutie. Active-matrix LCD’s gebruiken een transistor voor elke pixel, waardoor elke pixel afzonderlijk kan worden aangesproken. Dit zorgt voor een veel hogere resolutie en een snellere reactietijd dan passieve-matrix LCD’s. Bovendien zijn actieve-matrix LCD’s energiezuiniger dan hun passieve-matrix tegenhangers.
Vanwege hun lage kosten worden passieve matrix LCD’s nog steeds gebruikt in sommige toepassingen. Ze worden vaak gebruikt in kassa’s en andere betaalautomaten, en in sommige laptops. Daarnaast worden ze gebruikt in sommige elektronische apparaten, zoals draagbare spelsystemen en draagbare muziekspelers.
7. De belangrijkste beperking van passieve matrix LCD’s is hun lage resolutie en trage reactietijd. Dit maakt ze minder geschikt voor toepassingen die een hoog niveau van detail of een snelle reactietijd vereisen, zoals videospelletjes of HDTV’s. Bovendien is hun energie-efficiëntie lager dan die van actieve-matrix-LCD’s, waardoor ze minder geschikt zijn voor apparaten die op batterijen werken.
Passieve-matrix LCD’s zijn een oudere, meer elementaire vorm van LCD-technologie die grotendeels is vervangen door de meer geavanceerde actieve-matrix LCD’s. Hoewel ze in sommige toepassingen nog steeds worden gebruikt vanwege hun lage kosten, maken hun lage resolutie en trage reactietijd ze minder geschikt voor toepassingen die veel details of snelle updates vereisen.
Actieve matrix en passieve matrix zijn twee verschillende manieren om pixels in een beeldscherm aan te spreken. Bij een actieve matrix wordt elke pixel aangestuurd door een eigen transistor. Dit maakt een betere controle van elke pixel mogelijk, en als gevolg daarvan hebben actieve matrixschermen hogere vernieuwingsfrequenties en een betere beeldkwaliteit. Passieve matrixschermen daarentegen spreken pixels aan met behulp van een reeks metalen draden. Dit resulteert in een lagere vernieuwingsfrequentie en een slechtere beeldkwaliteit, maar passieve matrixschermen zijn doorgaans goedkoper om te produceren.
Een actief beeldscherm verwijst naar een beeldscherm dat een achtergrondverlichting gebruikt om het scherm te verlichten, terwijl een passief beeldscherm dat niet doet. Passieve displays worden meestal gebruikt in apparaten zoals e-readers, waar het scherm niet constant verlicht hoeft te zijn.
Passieve matrix OLED (PMOLED) is een displaytechnologie die wordt gebruikt in kleine, goedkope displays. PMOLED’s gebruiken een eenvoudige schakeling met twee transistors om rijen en kolommen van pixels aan te sturen. Daardoor zijn ze gemakkelijk te vervaardigen, maar ze hebben verschillende nadelen in vergelijking met actieve matrix-OLED’s (AMOLED’s). PMOLED’s hebben tragere reactietijden, lagere contrastverhoudingen en kunnen alleen eenvoudige beelden weergeven.
Passieve matrixweergave wordt gebruikt in kleine, draagbare apparaten zoals mobiele telefoons en digitale horloges. Het wordt ook gebruikt in sommige laptops en televisies.
LCD is een afkorting voor “liquid crystal display”. LCD’s zijn een type flat panel display, wat betekent dat ze bestaan uit een dun, plat stuk glas of plastic waarop elektronische beelden worden weergegeven. LCD’s zijn te vinden in verschillende apparaten, waaronder televisies, computers en mobiele telefoons.
LCD’s werken met twee polarisatiefilters en een elektrische stroom. De filters worden over een vloeibare kristaloplossing geplaatst. De elektrische stroom gaat door de vloeibare kristallen, waardoor deze zich op een bepaalde manier uitlijnen. Deze uitlijning beïnvloedt vervolgens de manier waarop licht door het LCD-scherm kan gaan. Door de manier waarop de elektrische stroom vloeit te veranderen, kan het LCD-scherm de hoeveelheid licht regelen die erdoorheen kan, waardoor de beelden op het scherm worden weergegeven.
LCD’s worden geclassificeerd als “passieve” schermen. Dit betekent dat zij geen eigen licht produceren, maar afhankelijk zijn van licht van een externe bron, zoals een achtergrondverlichting.