Soft token, ook wel software token genoemd, is een beveiligingstoken dat gebruik maakt van software op een computer, smartphone of ander elektronisch apparaat om twee-factor authenticatie (2FA) toegang te verschaffen tot een beveiligd systeem. Het is een alternatief voor hardwaretokens, waarvoor een fysiek apparaat nodig is om een eenmalig wachtwoord (OTP) te genereren.
Soft tokens werken door het genereren van een eenmalig wachtwoord (OTP) met behulp van een combinatie van een door de gebruiker gedefinieerde PIN en een algoritme dat is gebaseerd op de huidige tijd. Deze OTP wordt vervolgens in het systeem ingevoerd en vergeleken met de verwachte OTP. Als de OTP correct is, krijgt de gebruiker toegang.
Soft tokens zijn handig en kosteneffectiever dan hardware tokens, omdat ze op elk apparaat met een internetverbinding kunnen worden geïnstalleerd en gebruikt. Ze zijn ook veiliger, omdat ze niet kwetsbaar zijn voor fysieke diefstal of manipulatie.
Soft tokens zijn kwetsbaar voor hacking en software bugs. Als het softtoken wordt gekraakt, kunnen de gegevens van de gebruiker in gevaar komen. Bovendien is het token niet langer veilig als het apparaat van de gebruiker verloren gaat of wordt gestolen.
Soft tokens maken gebruik van verschillende authenticatieprotocollen, zoals RADIUS, TACACS+ en Kerberos. Deze protocollen bieden een extra beveiligingslaag door ervoor te zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot het systeem.
Om een soft token te kunnen gebruiken, moet het apparaat van de gebruiker beschikken over een up-to-date besturingssysteem en een compatibele webbrowser. Daarnaast moet de gebruiker de juiste software op zijn apparaat geïnstalleerd hebben om de OTP te kunnen genereren.
7. De meest voorkomende soorten soft tokens zijn tijdsgebaseerde tokens, die elke vastgestelde tijd een nieuwe OTP genereren. Ze kunnen ook komen in de vorm van challenge-response tokens, die een OTP genereren nadat de gebruiker reageert op een uitdaging.
Soft tokens zijn een handige en veilige manier om toegang te krijgen tot beveiligde systemen. Ze zijn gemakkelijk op te zetten en te gebruiken, en bieden een extra beveiligingslaag. Ze zijn echter kwetsbaar voor hacken en softwarebugs, en ze vereisen een up-to-date besturingssysteem en een compatibele webbrowser om ze te kunnen gebruiken.
Een soft token is een op software gebaseerd veiligheidstoken dat wordt gebruikt om een gebruiker te authenticeren voor een systeem of dienst. Een hard token is een fysiek apparaat dat wordt gebruikt om een gebruiker te authenticeren voor een systeem of dienst.
Een soft token is een type tweefactorauthenticatie dat een softwarematig token gebruikt in plaats van een fysiek apparaat. Het token wordt meestal opgeslagen op het mobiele apparaat van de gebruiker en wordt gebruikt om een eenmalig wachtwoord (OTP) te genereren dat nodig is om in te loggen op een systeem of service.
Ja, Google Authenticator is een soft token.
Een MFA-soft token is een softwarematig token dat kan worden gebruikt om de identiteit van een gebruiker te verifiëren. Het wordt meestal gebruikt in combinatie met een andere vorm van authenticatie, zoals een wachtwoord of biometrische authenticatie. Het soft token kan worden opgeslagen op verschillende apparaten, zoals een smartphone of een USB-stick.
Er zijn vier soorten tokens in programmeren: sleutelwoorden, identifiers, constanten en operatoren. Trefwoorden zijn gereserveerde woorden die een specifieke betekenis hebben in de programmeertaal en niet gebruikt kunnen worden als identifiers. Identifiers zijn namen gegeven aan entiteiten zoals variabelen, functies en structuren. Constanten zijn waarden die tijdens de uitvoering van een programma niet kunnen worden veranderd. Operatoren zijn symbolen die bewerkingen uitvoeren op variabelen en constanten.